Vooral na de pauze veel vaart en allure

door RUUD DE JAGER

10 JULI 2006 - OLDENZAAL/BERGENTHEIM - Jarenlang deed Jan Kosters goochelacts op feesten en partijen. Vooral bij kinderverjaardagen kon de afgestudeerde bedrijfseconoom de kids zeer verdienstelijk bezighouden. Maar diep in hem brandde de ambitie naar méér, naar het theater, op zoek naar erkenning op een ander niveau.

Tijdens de première in Oldenzaal verklapte de 26-jarige bedrijfseconoom wie verantwoordelijk is voor zijn niet alledaagse droom om met een mengelmoes van goocheltrucs, illusie en humor succes op de bühne te oogsten. Het was de opa van Jan Kosters die de pas 4-jarige kleinzoon voor het eerst in verwarring bracht met een paar kaarttrucjes. Kleine Jan kon er destijds geen chocolade van maken. Dankzij een goocheldoos op zijn zevende verjaardag was het hek helemaal van de dam. Vanaf dat moment kickte Kosters erop om jong en oud voor het lapje te houden.

Goochelaar/illusionist Jan Kosters uit Bergentheim. Foto REINIER VAN WILLIGEN

Uitstraling

Jan Kosters heeft niet de mondaine uitstraling van Hans Klok of David Copperfield. De Bergentheimer oogt eerder als een onbeholpen kantoorklerk die bij toeval verdwaald is in de coulissen en met invloeden van Stan Laurel en André van Duin een volstrekt onlogische serie acts aan elkaar rijgt.

Een bindend en onmisbaar element in de show bleek Judith Vork, die allesbehalve een rol als assistente toebedeeld heeft gekregen. De inwoonster van Den Bosch heeft choreografisch het een en ander in haar mars, kan dansen en natuurlijk bewegen, speelt saxofoon, heeft een goede mimiek en wekte tijdens de première geen enkel moment de indruk dat er een nerveuze debutante aan de gang was. Terecht noemde Kosters haar aan het slot van de show een ‘performer’, iemand die iets kan neerzetten op het podium.

Naast Judith oogt Jan Kosters een beetje houterig, al is dat tegelijkertijd ook weer z’n charme. Als hij een beweging van James Bond imiteert moet je onwillekeurig glimlachen.

Balans

In een nieuwe show is het altijd zoeken naar de juiste balans en daar valt - los van de schoonheidsfoutjes - nog wat aan te schaven. Zo kwam de voorstelling een beetje traag op gang na de komische openingsaankondiging in vier talen. Want natuurlijk is Jan Kosters vingervlug met het kaartspel, maar bijna tien minuten wachten op de clou is een tikje gedateerd. Zo deed Fred Kaps het ook in de jaren zestig maar dat werkt niet meer zo intrigerend in deze tijd van flitsende videoclips. Zijn wat geforceerde interactie met het publiek kan eveneens stukken natuurlijker.

Enthousiast

Dat Kosters ook veel beter kan bewees hij vooral na de pauze, toen er veel meer vaart en allure in de show kwam en het publiek ook enthousiaster reageerde. Zo kwam er uit ‘het niets’ een bowlingbal uit de lucht zeilen, werd Judith Vork doorklieft met zwaarden en in tweeën gedeeld, kwam Jan Kosters zelf nog in een schatkist terecht, waar hij vliegensvlug weer uit was en werkte Kosters onder grote hilariteit een langwerpige ballon van een meter lengte zijn slokdarm in.

Onnavolgbaar

Als trucs niet fonkelnieuw, maar nog altijd onnavolgbaar genoeg gebracht om het publiek ermee plat te krijgen. Een aantal leuke gimmicks maakte de show van het duo in ieder geval origineel en daar kunnen Kosters en Vork, als ze ook dat onderdeel perfectioneren, misschien het verschil mee maken en theaterdirecteuren verleiden tot een plekje in de programmering. Pluspunt in de show vormde de muzikale ondersteuning waarmee de spanning en sfeer werden opgewaardeerd. Alhoewel het ook wel weer lachen was als er een stilte viel tussen de acts en iedereen Jan Kosters dieper hoorde zuchten dan Leo Beenhakker, toch een specialist op dat gebied, ooit gedaan heeft.

De Stentor 10-07-2006

Recensie vwo-6 leerlinge voor de schoolkrant de 'Twec'

Dat 'onze' economieleraar met geld kon toveren wisten we al, maar in De Bond heeft hij ons allemaal versteld doen staan op een heel andere manier. Met "Magie onder druk", zijn illusieshow, heeft Jan samen met zijn assistente Judith alle aanwezigen een spetterende avond bezorgd.

Zodra ik de poster zag, wilde ik er naartoe. Maar hoe zou het zijn? Een goochelaar die zijn kunstjes vertoont? Met hulp van zijn assistente, die hij op het hoogtepunt van de avond mag doorzagen? Ik had gelijk natuurlijk, het ís een goochelshow. Maar deze show bevat zoveel meer: cabaret, muziek, dans, verhalen, humor.

De voorstelling bevat diverse acts; van kaarttrucs, natuurlijk de Doorzaagact (spannend!), tot een marionettenact en op een gegeven moment had het zelfs wat weg van een dansvoorstelling. (Judith blijkt namelijk ook geweldig te kunnen dansen!) Vanaf het moment dat de lichten in de zaal uitgingen tot aan de pauze, en vanaf de pauze weer totdat de lichten aangingen, haddden Jan en Judith onze aandacht.

Op een gegeven moment kondigde Jan de 'Van bil tot bil-act' aan en zei hij ook dat hij twee mensen uit het publiek nodig had. 'Als hij mij maar niet uitkiest'. Jullie raden het al, ik werd naar voren gehaald, samen met een ontzettend aardige jongeman. Nietsvermoedend gingen we op twee krukken zitten, wachtend op de truc. Toen de truc afgelopen was, begreep ik niet hoe 'ie in elkaar zat. Terwijl ik er letterlijk bovenop gezeten had!

Dat geeft wel aan dat magie iets onbegrijpelijks is; iets dat voor slechts een paar mensen helder is, en dat de rest van ons zich zal blíjven afvragen hoe het in elkaar zit. Hoe gaaf is het dan ook dat een leraar economie, op het TCC in Oldenzaal, zo'n talent heeft?!